سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دلت را با اندرز زنده ساز [امام علی علیه السلام ـ در نامه اش به پسرش امام حسن علیه السلام ـ]
 
چهارشنبه 89 آبان 19 , ساعت 1:54 عصر

 

سوره شمس‏

 

 

                                                                               عکس قرآن   عکس های قرآن با طرح های مختلف و زیبا

سیماى سوره شمس

 

 سوره شمس، پانزده آیه دارد و در مکّه نازل شده است.

 نام آن برگرفته از آیه اول است که با سوگند به خورشید آغاز مى‏شود.

 بیشترین سوگندهاى قرآن، به صورت پشت سر هم در این سوره آمده است که با یازده سوگند پیاپى بر خورشید وماه، روز و شب و آسمان زمین، بر ارزش و اهمیّت تزکیه نفس، تأکید مى‏ورزد.

مضمون این سوره آن است که انسان با الهام خدایى، کار نیک را از کار زشت تشخیص مى‏دهد و اگر بخواهد رستگار شود، باید باطن خود را تزکیه کند و با انجام کارهاى نیک، آن را رشد و پرورش دهد و گرنه از سعادت محروم مى‏ماند.

 این سوره که در حقیقت سوره (تهذیب نفس) و (تطهیر قلوب از ناپاکیها وناخالصیها)ست ، بر مـحـور هـمـین معنى دورمى زند، منتها در آغاز سوره به یازده موضوع مهم از عالم خلقت و ذات پاک خداوند براى اثبات این معنى که فلاح و رستگارى در گرو تهذیب نفس است قسم یاد شده ، و بیشترین سوگندهاى قرآن را بطور جمعى در خود جاى داده است.

و در پـایـان سـوره به ذکر نمونه اى از اقوام متمرد و گردنکش ـکه به خاطر ترک تهذیب نفس در شـقـاوت ابـدى فـرو رفـتـند، و خداوند آنها را به مجازات شدیدى گرفتار کرد، یعنى قوم ثمودـ مى پردازد.

در فضیلت.

تـلاوت ایـن سوره همین بس که در حدیثى از پیغمبراکرم (ص)آمده است :

هرکس آن را بخواند گوئى به تعداد تمام اشیائى که خورشید و ماه برآنها مى تابد در راه خدا صدقه داده است!.

و مـسـلما این فضیلت بزرگ از آن کسى است که محتواى بزرگ این سوره کوچک را در جان خود پیاده کند، و تهذیب نفس را وظیفه قطعى خودبداند.

 آنگاه به عنوان شاهد، داستان قوم ثمود را ذکر مى‏کند که به خاطر تکذیب پیامبرشان حضرت صالح و کشتن شترى که معجزه الهى بود، به عذابى سخت گرفتار شدند.

 

 

 

 

سوره شمس

 

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاَهَا

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاَّهَا

وَالَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا

وَالسَّمَآءِ وَمَا بَنَاهَا

وَ الْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَآ

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِم رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا

 

 

ترجمه  

 

به خورشید سوگند و گسترش نور آن.

به ماه سوگند، آنگاه که از پى خورشید در آید.

به روز سوگند آنگاه که زمین را روشن سازد.

به شب سوگند، آنگاه که زمین را بپوشاند.

به آسمان سوگند و آنکه آن را بنا کرد.

به زمین سوگند و آنکه آن را گسترانید.

به نفس سوگند و آنکه آن را سامان داد.

پس پلیدى‏ها و پاکى‏هایش را به او الهام کرد.

به راستى رستگار شد، آن کس که نفس خود را تزکیه کرد.

و بى شک محروم و ناامید گشت هر کس که آن را به پلیدى آلود.

قوم ثمود از روى سرکشى، (پیامبرشان را) تکذیب کردند.

آنگاه که شقى‏ترین آنها (براى کشتن ناقه) به پا خاست.

پس پیامبر خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را (حرمت نهید).

پس او را تکذیب کردند و ناقه را کشتند و پروردگارشان به خاطر این گناه، آنان را درهم کوبید و با خاک یکسانشان کرد.

و خداوند از عاقبت کار خود بیم ندارد.

 

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ